.: 2012

donderdag 13 december 2012

Wet paint!

Het poortje voor Comblain-la-Tour begint vorm te krijgen. Nog dank aan Wim voor de schilderhulp met aangepaste dranken.
Nog één extra laagje verf en de installatie kan beginnen.

Wet paint!

Wegens het winterse weer is het langlaufen ipv de installatie van het poortje. Een leuk verslagje hier

maandag 3 december 2012

Op zaterdag is het metalen hekje voor Comblain-la-Tour in elkaar gelast door meesterlasser Peter. Met assistentie van onhandige mezelf. Nu dat metalen ding nog schilderen en terplaatse installeren! De omheining is ook al aangekocht.

Zondag spelen in 'la Sur...prise', een oude rotsroute. Letterlijk vertaald: de verrassing of de route met grepen. Om te beginnen was het weerbericht een verrassing. Door de sneeuw rijden Jurgen en ik naar Pont à Lesse naar een oude rotsklimroute in de hoop op prachtig weer. De eerste verrassing: de wand ligt droog en het is niet super koud (2°c). Aan de voet van de wand staat de oude routenaam: la sur...prise. Jurgen test de start, methode gevonden, greep breekt uit, nieuwe methode, greep breekt uit,... Dit wordt nog een opgave. De rest van de route is betere rots en eenvoudiger en gaat snel. Jurgen zet snel de haken en dan hop naar de drytool routes. Leuk om te zien, dat ziet er eigenlijk niet zo moeilijk uit (waarschijnlijk is het dit wel). Impressionant om te zien. Leuk om te zien hoe het drytoolen geëvolueerd is. Mezelf redelijk rustig gehouden, om de zeurende schouder niet verder te kwetsen voor de vakantie over een paar weken naar de Costa. Het begon nog thans stevig te jeuken.

La sur...prise - juist links van het grotje(rood-wit lintje)

Close-up foto van 'la sur...prise' met de startcrux
Op geel-grijze vlekken zaten vroeger voetsteunen

zondag 25 november 2012

Under Construction

Het project in de 'witte bombé' in Pont à lesse is behaakt.
Voorlopig 'L'arc de Triomphe' genoemd. Het einde komt samen in 'het vijf'ake'.

Bies in 'the cutlery project', Kobe rebolting 'L'arc de Triomphe'.
En de eerste stappen zijn gezet naar het gevraagde hekje voor Comblain-la-tour.
Ook de haken voor't afbouten zitten in de doos, klaar voor gebruik.
Dank u voor de donaties en steun en hulp iedereen!

Het 'under construction' hekje voor Comblain-la-tour en de bouten voor de routes met een klimverbod.

dinsdag 30 oktober 2012

Boorstof en turf snuiven

Nieuwe rotsroutes vinden is een moeilijk ding in België. Om dan ook nog mooie routes te ontdekken is nog zeldzamer. Maar eindelijk recent met 'Limbabwe Team' in Pont à Lesse opnieuw zo'n route gevonden. De algemene kritieken zijn redelijk positief. Een mooi lengte van 25m redelijk continu met de echte crux-pas net voor het relais.

Dankzij Peter nog een zeer kort routje ontdekt. Het ziet er niet zo aantrekkelijk uit, kort en redelijk dicht bij de 'via ferrata'. Wat het mist aan uitzicht, maakt het goed met de speciale klimpassen. Dankzij de inzet van Peter en Iris is het ding behaakt geraakt in bloedhete temperaturen en 3 klimscholen rond onze kop. Ik dacht het 'vie en fer'(6a+/b)te noemen. Nu nog de kans krijgen om dat beest te klimmen in 'droge' condities.

We hebben met een ganse bende ook in een oud project door de witte bombé gewerkt. Dit wordt waarschijnlijk een variante op "het vijf'ake". Doordat de nieuwe route eigenlijk delen van de oude route bevatten dachten we om een variante en eventueel ook een eigen 'hardere' uitklim te voorzien. Het nivo is ergens 7a+/7b. Afhankelijk hoe goed de grepen de klimpogingen doorstaan. Mijn zusje en schoonbroer lossen de laatste onopgeloste bewegingen op.

Nele in 'oud project door witte bombé' 7a+/7b - working out the moves

Kobe behaken 'vie en fer'

Met Bartje even onze ijsbijlen gaan testen op de rotsen. Dus wat drytool op't menu. Bart fietst erdoor, hoewel op't het einde de 'turf'(a.ka. modder) niet echt bevroren is.
Een paar mini-mini-ijspegeltjes wijzen al de weg. Nu hopen dat de zeurende schouder wat wil herstellen voor de echte pegeltjes gaan groeien.

Topo Castel 4
3. Oud project witte bombé 7a+/7b (niet behaakt)
12. Vie en fer 6a+/b
13. Sur prises ( oud project / niet behaakt )
14. Verlenging project witte bombé? (niet behaakt)

dinsdag 16 oktober 2012

Boulder, rots, plastiek en boorstof

Opnieuw een coaching weekend in Fontainebleau. Deze keer met de super gemotiveerde bende van Limburg. En die willen precies dadelijk terug.
In sector 'Isatis' nog een klein bouldertje gepoetst. Vermoedelijk geen nieuw probleem. Wel een paar toffe passen.
Het oranje en blauwe parcours in 'Mont aigu' is zeer mooi. Samen met Bies het mooie mantelprobleem 'Tante Pollewop' uitgeklommen. En met mijn laatste kracht toch nog 'Planck' uitgeklommen. Bies zijn beentjes werken niet mee. Alvast een paar punten voor het blijven proberen.

Iris in sector Isatis, blijven vechten hé

Marty in sector Isatis

Bies in 'Luna'

Kobe in 'Buddha' (met dank aan Iris en Bies voor de foto's)

Daarna een dagje met Iris en Bies klimmen in Marche-les-Dames. Een hernieuwde kennismaking met het gebied. Het blijft toch altijd vechten in die 5e graads routes. Opnieuw enkele leuke routes geklommen.

Recent is na 10 jaar wachten eindelijk een boulderzaal in mijn buurt. Namelijk 'Graviton bouldergym' in Sittard. Dus het rallyrijden van setjes van 60minuten naar de dichtbijzijnde plastiek-trekpleister-klimzaal is voorbij. Ik heb de kans genomen om routebouwer te worden, nog maar eens een uitvlucht om even langs te gaan. Enkele weekends geleden met het vochtig als een badhandoek weerbericht zijn Erik en Nele de faciliteiten even komen checken. De reacties: mooie ruime zaal,leuke sfeer, gezellige toog, goed verlicht, interessante problemen, veel voettredes. Een iets te leuke en te lange sessie maakte de klimdag erna wel wat hard.
Redelijk moe verschijnen we allemaal in 'Pont à Lesse'. Ik wil een oude route herbehaken. Nele en Erik willen het gebied verder verkennen. Ik duik dadelijk in't poetswerk, na een uurtje sta ik terug beneden. Het is altijd raar, eerst zijn we alleen en dan is't precies kermis. Ineens bijna 15 klimmers in de buurt, zoals vliegen op ne stront. Waarom? Omdat het de boormachine zo een zacht geronkt maakt en het boorstof zo mooie stoffige lucht maakt?
We verkennen samen de mooie route van 25m langs een rotsgraat. Even later hang ik al in de wand met de boormachine. Nog een uurtje later gaan we om beurten voor de een herhaling van de vernieuwde route. De route heeft mooie passen en is zeer gevariëerd. Ik kraak aan de laatste pas, fysiek en mentaal is't op. De lijm van de meeste haken waren uitgehard, enkel de laatste haak was nog een beetje vochtig aan de buitenzijde. En dit geeft de doorslag, ik durft niet. Met wat inspiratie installeer ik een zekering die de laatste haak vervangt. Nele past, na een weekje ziek zijn de batterijen op. Erik is duidelijk gemotiveerd. En vliegt er als een speer door. Een mooie prestatie. We noemen hem 'Limbabwe Team' (6a+).

Erik in 'Limbabwe Team' mooi op de graat en loodrecht
( het werktouw is niet de klim-lijn )

Eigenlijk wilde ik de originele routenaam behouden, maar bij gebrek aan info hebben we het maar een nieuwe naam gegeven. Het is een oude bestaande route die vroeger vertrok in 'Luka' en na 4m linksaf ging. De route situeert zich op sector 'Castel 2', links van 'Luka', laatste haak en parcours is gemeenschappelijk met 'Luka'.

woensdag 22 augustus 2012

Summertime

Waar heb ik van de zomer, met mijn lui gat, zoal uitgehangen?
Een paar keren na Fontainebleau. Echt altijd leuk zo spelen tussen de blokken.
Zelfs nog de kans gehad om een aantal nieuwe boulders te openen.
-Pineapple war
-Spiders paradise
-Ulysses bow
-Markies van Ham

En mijn zusje heeft recent haar eerste 7c boulder geklommen: 'Ecaille de lune'. Een zeer mooie maansteen. Dat zat er al lange tijd aan te komen.
Die is echt superfit. Mooi gedaan, zusje!

Ook het weekje sportklimmen met Bies was supertof. Het oorspronkelijke plan van de Frankenjura hebben we moeten verdrinken in't slechte weer.
Het is de Vogezen geworden. En dat was één van de beter vakanties, elke dag volluit klimmen! Het zo rustig en kalm in deze gebieden. Eigenlijk geen enkele andere klimmer gezien in deze vakantie. En ik heb Bies precies wel moe gekregen, want op zijn aansluitende vakantie in 'la douce france' was hem super relaxed, na het schijnt.

Dan 10dagen boulderen met Igor in Zwitserland. Een paar dagen 'Sustenpass' en de rest 'Magic Wood'. Zo'n bouldervakantie is wel super relax! Prima om de batterijen terug op te laden. Igor flashed zelfs 7c. Ik doe mijn best en af en toe lukt er wel eens iets moois. Wel leerrijk, dat blijven zoeken naar methodes en het dan het gewoon op kracht aflappen. Mooie vakantie in goed gezelschap. Zeker Sustenpass is een mooie verrassing. Wat een omgeving! En dit alles op 5min van de parking aan't café. Waar zijn die expeditie dagen op vriesdroog en water! Ik mis ze even niet.

Nieuwe boulder achter 'Luna' - Markies van Ham

Kevin in 'Gras,Vit-on?'

Sandrine in 'Prise de Tête'

Kobe in 'Ulysses Bow'

Igor in de Sustenpass

Igor in mooie 6c op achterkant blok '3er Dyno' (Sustenp.)

De blok van 'Propellorhead' in Sustenpass

Igor in 'Da Milton' dacht ik (Sustenp.)

Igor voor de harde 7c in Sustenpass

Igor in 'Propellorhead' - Sustenpass

De Igor 'Depoorter' tunnel

De beek in 'Magic Wood' (CH)

Igor op de Bruno blok in Magic Wood

Igor in 'U-Boot' met the Dutch and Boston guys

Quirijn kaboum in 'U-Boot'

Job lapt de 'Linserboulder' even af
Dit is mijn zwart beestje. Eindeloos veel pogingen zonder resultaat, zo'n prachtig compressieprobleem.

Igor test 'Octopussy'

Bellinzona city

Bellinzona castle

Kobe op Camping in Andeer (Magic Wood)

Igor in 'Heb da arsch'

Igor trying 'Rythmo'

Duitser in 'Dinos don't Dyno'

woensdag 6 juni 2012

Verdon superdeluxe

Deze keer in een gezellig huisje langs 'routes des Crêtes' in La Palud met een ganse bende: Patrick, Lies, Max, Per, Tom, Guen, Wolfgang, Tim. En dus met iets meer papflessen en luiers. Die luiers komen soms ook van pas in de routes, voor ne Kobe met een bang hartje. Op de voorspelde regendag lopen we in de zon het préhistorisch museum van Quisson binnen. Een ontwerp van bekend architect, Norman Foster. Geen wereldschokkend maar gebouw, maar toch functioneel en met enige warmte. We krijgen de kans om de neanderthaler restanten, gevonden in de grot 'Schmerling', van het Belgische Les Awirs met eigen ogen te aanschouwen.

Het prehistorisch museum in Quisson

Logement superdeluxe
In de namiddag sprinten we naar de rots van sector 'la Lycéé'. En klimmen er 2 routjes. De 6b+ is op nivo, correct behaakt maar luchtig! Patrick flashed hem, ik ben tevreden met het bereiken van de relais. Na een rustdag in de regen kruipen we in de eerste multi-pitch. 'THT' een zeer goed behaakte route met zachte quotaties ( 6a, 5c, 5c,6a,6a). Een perfecte route om in op te warmen met een eenvoudige rappel om af te dalen en alles op 10min van de parking. De start op de inklimplaat is solid, de rest is eenvoudiger. Mooi en gevarieerd, misschien net iets te kort en te gemakkelijk om echt te boeien. Op naar het echte werk. Tom en Tim starten met 'Arête du Belvedère'. Patrick en ik kiezen voor 'Télégrammes' - 250m schoorsteen klimmen ( 6c>A0, 5c,6a,5c,6a,5b,6a,2,5b) van de gebroeders Remy. Mooie haakafstanden verzekerd, hoewel deze duidelijk meer haken heeft als bij de eerst beklimming. De gebroeders Remy zetten dikwijls bij een herhaling van hun geopende routes de alsnog ontbrekende haken. Waarschijnlijk om de routes voor de gewone sterveling ook toegankelijk te maken. We lopen samen met Tom en Tim via het afdaal couloir naar de start van onze routes. De inklimoverhang is solid 6c, onhandig met rugzak. Dus met wat setje-trek van 2 haken is dit snel opgelost. Het vervolg van de eerste touwlengte is 5e graad over blokken en barsten met een iets mindere rotskwaliteit. De standplaats is op een enorm rotsblok die vastzit in een schoorsten. Mijn beurt, een schoorsteen die na 6m overgaat in een barst. Een mooi stukje klimmen, luchtig in spreidstand maar niet moeilijk. De volgende touwlengte is een stevige opgave voor Patrick. Eerst een barst dan een overstap op kleine grepen naar een schoorsteen op rechts. Een delicaat pasje aan de haak. De schoorsteen is zeer luchtig behaakt. Weinig grepen, dus voeten spreidstand of rug tegen de één wand is de enige oplossing. Dan opnieuw een traverse, iets eenvoudiger. Opnieuw mijn beurt, een barst die later een hoekversnijdig vormt waarin ik me verslik. Na wat blokken aan de haak en me wat moed in gepraat, met trillende beentjes tot aan de relais geraakt. Een toffe 5c, Patrick lost het op met Dulfertechniek, dus wat meer durf maakt de zaken eenvoudiger. Patrick start de moeilijke passage in een schoorsteen en lukt in de eigenaardige passen. Wat klemmen, spreidstand, duwen. Het vervolg is eenvoudiger maar luchtiger behaakt. In mijn touwlengte klim ik ineens tot aan de start van de laatste moeilijkheden, de schoorsteen. Patrick worstelt zich stukje voor stukje via borstverklemmingen, rugzak afdoen, rugzak aandoen, spreidstand, handen duwen. Een typische schoorsteen zonder duidelijke grepen. Dit alles vraagt een beetje tijd ook voor mij, na veel kreunen en zuchten raken we beide tot het relais. Ik doe nog snel de tussen touwlengte en neem de laatste 5b voor mijn rekening omdat ik tot nu toe alleen de eenvoudige touwlengtes heb geklommen. Bij de uitklim staat het eten al klaar op Tom en Tim waren net voor ons bovengeraakt. Een stukje stokbrood met wat kaas in de zon en dit alles gevolgd door pintje op't terras van refuge Maline met uitzicht op de Verdon. Wegens een een bleek ziende Tim kiezen we ervoor om met de ganse bende sentier Martel te wandelen. Een prachtige wandeling van 14km, dwars door de stijlste stukjes van de Gorge du Verdon. Een piknik op het strand, metalen ladders klimmen, door donkere tunnels lopen. De ouders hebben de zwaarste taak met het deels dragen van de kinderen. En daarna een pintje in de zon, gevolgd door pannenkoeken à volonté.

Sentier Martel met de bende

De kapoenen tijdens de snoeppauze op sentier Martel

Lies 'going strong' op sentier Martel
Opnieuw klimmen. Tom en Tim gaan voor 'A fin que nul ne meure'. Patrick en ik gaan voor "Rivière d'argent" - 100m 6b+,6a,6b+,5c,5c. In de eerste rappel komen we al klimmers tegen. Touw geblokkeerd en deze beslissen dus enkel de laatste touwlengte te klimmen.

De start van de rappels van "rivière d'argent"
Na 3 luchtige rappels hangen we samen aan't relais. Bij de touwhandelingen raakt het touw bijna vast aan een struik 15m lager! Oef, alsnog losgeraakt. Patrick start. Na de traverse volgt een crux op de plaat. Met miniscule grepen een goede barst bereiken verder links, na enkele pogingen lukt dit. Dan is't verticaal op gaatjes, maar welke zijn de juiste gaatjes! Patrick blijft puzzelen, blokken en na enige studie lukt het. Het nivo en de behaking is correct, het is echter geen eenvoudige lengte. Volledig andere klimstijl dan de schoorsteen van de dagen ervoor. Dan volgt een mooie verticale wand met grotere grepen. Mijn benen zijn nog moe van de wandeling van gisteren. Ik blok halfweg om deze wat te laten stoppen met trillen. Patrick krijgt de hoofdbrok op zijn bord. Eerst een verticale tot overhangende wand met gaten en knollen. De rustpassen werken niet echt, en de armen lopen vol. Dit in combinatie met een moeilijk te lezen route is een harde dobber. Uiteindelijk van setje naar setje lukt het tot aan de voorlaatste haak. Boven zit de laatste moeilijkheid, kleine aflopende gaten voor de handen. Een klein voorklimmersvalleke. Dus tijd om wat foto's te nemen van de aasgier die 50m verder op een plateau is neergestreken.

Zekeren in de crux van "rivière d'argent"

Eindcrux van "rivière d'argent"
Hij herneemt en ditmaal met succes tot aan de relais. Ik volg met enige moeite en opgeblazen voorarmen. De laatste 2 touwlengtes kan je in één stuk klimmen, maar met de platte armkes geen goede optie. Patrick krijgt dus nog een stukje 5c. Luchtig gezekerd, beetje glad maar mooi. Zeer tevreden bereiken we de top en dus ook de auto en daarna een pintje op't terras in de zon.